Campari to włoski likier pomarańczowy, który często klasyfikowany jest jako bitter. Powstałe w Mediolanie Campari, swoją charakterystyczną czerwienią podbiło cały świat. Dzisiaj poznamy jego historię i smak.
Co to jest Campari?
Napój ten otrzymuje się przez infuzję popularnego „chinotto”, czyli pomarańczy sycylijskiej (Citrus myrtifolia) oraz karaibskiej rośliny Croton eluteria. Jej kora zawiera 1-3% olejków zapachowych z naprawdę długą listą związków aromatycznych. Zależnie od rynku, alkohol ten dostępny jest w rozmaitych stężeniach alkoholu – 20,5% na Islandii i w Szwecji, 21%, 24% w USA, , 25% w Polsce i 28,5% na Jamajce.
Historia marki
Dzisiaj, to globalna marka należącą do firmy Davide Campari Milano S.P.A., która z kolei należy do Gruppo Campari. Trzeba jednak wiedzieć, kto za nią stoi.
Gaspare Campari – założyciel marki
Gaspare Campari uczył się zawodu barmana w Turinie, gdzie pracował między innymi z Alessandro Martini. W 1860 roku, Gaspare otworzył w Novarze kawiarnię „Caffé dell’Amicizia”. Celebrując zjednoczenie Włoch, stworzył własny aperitiv, oparty na 60 składnikach . Już w 1862 roku mężczyzna przeniósł się do Mediolanu i zaczął sprzedawać swój trunek innym kawiarniom. W 1867 roku, otworzył drugą kawiarnię w nowej wtedy Galleria Vittorio Emanuele II. Gaspare nieustannie dodawał nowe receptury na rozmaite aperitiv, ale żadnemu z tych produktów nie udało się dorównać popularnością Campari. Dzięki rosnącej popularności marki, w 1904 roku powstał pierwszy uprzemysłowiony zakład produkcyjny marki nieopodal Mediolanu w Sesto San Giovani.
Davide Campari – syn przejmuje biznes
Od 1923 firma znalazła się pod wodzą syna założyciela marki – Davide. Ponieważ bitter już wtedy był bardzo popularny, Campari Junior (który właściwie był synem z drugiego małżeństwa Gasparego), mógł dyktować warunki. Wymagał on zatem, aby lokale sprzedające Campari prezentowały komunikację wizualną w postaci plakatów z udziałem marki. Efektem były liczne kreacje reklamowe, które przeszły do klasyki marketingu alkoholi.
Jednak prawdziwy rozbłysk PR-owy miał miejsce dopiero, kiedy Davide otworzył bar Camparino przy wejściu do wspomnianej galerii. Zapraszał przedstawicieli artystycznej bohemy do baru, sprawiając, że lokal stał się niewyobrażalnie popularny. Rodzinna legenda ciekawie przedstawia także historię rozwoju eksportu marki. Otóż pewnego razu Davide zakochał się po uszy. Obiektem jego westchnień była śpiewaczka operowa – Lina Cavaliere. Niestety, krótko po nawiązaniu znajomości, Cavaliere musiała jechać do Francji, gdzie występowała w Nicei. Davide pojechał tam z nią i w wolnym czasie uczynił Francję pierwszym rynkiem eksportowym marki. Co ciekawe, krótko później w ten sam sposób, napój ten zdobył większość krajów europejskich, a później także Rosję i w końcu USA.
Przełomową koncepcją Davide Campariego było także zarzucenie strategii ojca opartej na produkcji licznych likierów i skupienie się wyłącznie na głównej etykiecie, jaką było właśnie Campari.
Marka dzisiaj
Globalna popularność alkoholu sprawiła, że w 1987 roku powstał zakład produkujący aperitiv w Brazylii na rynku Ameryki Południowej.
W połowie lat 90, w obliczu wszechobecnej konsolidacji rynku, marka stanęła przed wyborem zdobywania nowych rynków lub obrony swojej doskonale obsadzonej niszy, czyli kategorii bitterów.
Włodarze marki zdecydowali o strategii agresywnej, której efektem był szereg akwizycji. Zaowocowały one pozyskaniem takich marek jak CinZano, Ouzo12 czy Skyy Vodka. Firma ta ma także wyłączne prawa dystrybucyjne znanych czytelnikom bloga produktów takich jak Jagermeister, Glenfiddich czy Grant’s.
