Hanyu Noh Series 21 yo to kolejna whisky na moim blogu, która pochodzi z nieistniejącej destylarni. Nie oznacza to wcale, że jest lepsza niż inne whisky z destylarni, które cały czas działają. Niemniej trzeba mieć na uwadze, że jest to whisky, której koniec jest zdefiniowany i choćby dlatego warto się nad nią pochylić.
Destylarnia Hanyu została założona przez rodzinę Akuto. Familia ta już w XVII w zajmowała się produkcją sake. Tutaj zwrócę tylko uwagę na fakt, że przy produkcji sake nie zachodzi destylacja. Sama destylarnia powstała w 1946 roku od razu po drugiej wojnie światowej, a produkcja whisky wzorowana na szkockich gorzelniach rozpoczęła się dopiero w latach 80 XX w.
Kiedy firma będąca właścicielem Hanyu zbankrutowała, Ichiro Akuto, prawnuk założyciela Hanyu, zdołał odkupić zapasy leżakującej whisky, którymi nowy właściciel nie był zainteresowany (!). Ciekawe czy teraz pluje sobie w brodę ponieważ inwestycyjny szał świata whisky doprowadził do sytuacji, w której kilkunastoletnie wypusty Hanyu osiągają ceny rzędu 500 euro za butelkę i więcej.
Akuto san otworzył w 2008 własną destylarnię – Chichibu. Cały czas wypuszcza także bottlingi z zapasów whisky Hanyu, które posiada. Słyną one z wysokiej jakości i brandowane są nazwą Ichiro’s Malt. Wszystko to oczywiście celem pozycjonowania nowej marki whisky, którą tworzy Akuto san oraz przyciągnięcia już istniejącej rzeszy fanów destylarni Hanyu. W końcu to naprawdę absolutnie ostatnie okazje żeby się jej napić. Pierwsza whisky Chichibu pojawiła się na rynku w 2011 w wersji 3 yo.
Jak smakuje Hanyu Noh Series 21 yo?
Szczegóły butelki: wiek: 21-yo; 1988-2009
Finiszowana w beczce typu butt o hiszpańskim winie wzmacnianym sherry
Rozlano 625 butelek
Oko – miedziana
Nos – 22 – w pierwszej chwili siarka ze świeżo zapalonej zapałki, a później
wyłaniają się spod niej leniwie wznoszące się gęste i intensywne zapachy
jesiennych suszonych owoców i lakiery.
Język – 23 – oleista i bardzo ekstraktywna
Finisz – 23 – spójny z zapachem, mocno pieprzny, nie torfowy tylko spalony,
intensywny, owocowy i słodki smak. Rozgrzewająca
Balans – 22
Total: 90/100 = bardzo dobra
ABV – 55,6%
Nota degustacyjna niezmiernie lakoniczna, właściwie ażeby się czegos dowiedzieć należy wpaść na whiskyfun.com, gdzie można przeczytać, iż:
Hanyu 21 yo 1988/2009 'Noh’ (55.6%, Number One Drinks, cask #9306, Sherry Butt, 625 bottles) I loved this one at the MM Awards 2010. Colour: amber. Nose: more or less the same profile as the 1990’s but with less fruity notes and more flinty tones, as well as a surprisingly medicinal profile. Antiseptic, camphor… There’s also a lot of bacon and gunpowder, really a lot! And black truffles. With water: totally extreme gunpowder and struck matches. Of course you have to like that but all I can tell you is that there’s no single note of rotten eggs or cooked cabbage/asparagus. Do what you want out of this ;-). Mouth (neat): on par, starting boldly, on bacon, smoked ham and liquorice. I don’t know where this huge smokiness does comes from but it’s really impressive. Also toasted bread, black olives and prunes. It’s very unusual but delicious. Extremely concentrated. With water: infused smoke. I’ve heard there are machines now that can smoke just anything, they look like some kind of hairdryer. They must have used that on this one. Finish: long, on honey-coated bacon. I’m sure you see what I mean. Comments: an extreme baby, and probably a very controversial dram. Let’s only hope we’ll always have controversial whiskies, not only middle-of-the-roadish vanilla-infused young spirits. SGP:644 – 90 points.
Skoro whiskyfun.com jest lepszy, to po co MilerPije.pl?
To że whisky pochodzi z zamkniętej destylarni może świadczyć że jest gorsza niż te robione we wciąż otwartych zakłądach. Są powody dla których zamyka się destylarnie a jednym z ważniejszych jest jakość produktu końcowego.
generalnie jest powtórka z rozrywki:
a) w audio mamy podstawki pod kable „grające”, kable sieciowe mające swoje brzmienie i inne bzdury w ktore wierza wlasciciele zestawow audio za kilkaset tysiecy (kilka milionow) zlotych a nie potrafia rozroznic flac, wave od skompresowanej mp3 (i nie sa to historie z mchu i paproci tylko udokumentowany przypadek z jednego forum audio).
b) w temacie zegarkow szwajcarskich rolex dostaje lanie jesli chodzi o jakosc wykonania koperty, tarczy, wskazowek, bransolety, spasowania elementow od tanszego grand seiko
c) zdarza sie, iz producenci perfum niszowych jak i bardziej znane marki mainstreamowe typu chanel i dior leca sobie od czasu do czasu ostro w kule zmieniajac zapach (np Fahrenheit, Homme, Antaeus, Platinium egoiste) tworzac sami podrobki swoich wlasnych zapachow, ktore czesto z pierwowzorem nie maja nic wspolnego – no moze poza cena i z pelna premedytacja OSZUKUJA swoich klientow wciskajac im popluczyny, ktore nazwyaja tak samo jak produkt doszczetnie inny.
zmierzam do tego, ze tylko ostatni naiwniak (taki sterczacy w kacie jak to kreskówki przedstawiały z czapeczka z napisem „sucker”) da sie nabrac na opis w stylu 16 letnai whisky jest lepsza od innej dwunastki (i tu zawsze 16-tka jest lepsza) a jeszcze lepsza od 16 jest 18-stka bo przeciez drozsza. a jeszcze lepsze sa starsze i PRZEDE WSZYSTKIM DROZSZE. Panie bimber mojego dziadka za pol miliarda zlotych jest najnajlepsiejszy, skoro cena ma wyznaczac klase danego trunku to lepiej sobie podarowac czas na czytanie. niektorym graja kable zasilajace, innym pachnie tylko cena, a tutaj sie dowiaduje ze jesli chodzi o smak, to samkuje tylko cena.
po kolejnym zmarnowanym czasie na czytanie tej parodii wyczerpal mi sie limit cierpliwosci. serwis oceniam na 0/10 zero merytoryki za to kupa (ta o ktorej spiewaja bracia figo fagot, bo to ten sam poziom) marketingowego wciskania kitu frajerom.